Γιώργος Γρηγοράκης, Μικρόκοσμος (Digger, 2020)

Γιώργος Γρηγοράκης, Μικρόκοσμος (Digger, 2020)

 

Από χθες στους κινηματογράφους

  Έχω δει κάποιες ταινίες με το μοτίβο «πατέρας και γιος», όμως θυμάμαι μόνο μια ομότιτλη ταινία του Alexandr Sokurov. Το μοτίβο αυτό βλέπουμε και στην πρώτη ταινία μεγάλου μήκους του Γιώργου Γρηγοράκη (είχαν προηγηθεί ταινίες μικρού μήκους), τον «Εκσκαφέα», πιο ταιριαστός ο αγγλικός τίτλος από το «Μικρόκοσμο», τίτλος με τον οποίο προβάλλεται στις ελληνικές αίθουσες.

  Ο πατέρας είναι αγρότης. Έχει εξήντα στρέμματα γης και ζει στις παρυφές ενός δάσους. Η γυναίκα του τον εγκατέλειψε πριν είκοσι χρόνια με το μικρό τους γιο, δεν άντεχε την περιορισμένη αυτή ζωή, μακριά από τον κόσμο.

  Έρχεται μια εταιρεία εξορύξεων και προσπαθεί να αγοράσει με κάθε τρόπο τη γη των αγροτών της περιοχής. Πολλοί δέχονται να την πουλήσουν, άλλοι όχι. Ο γνωστός διχασμός, όπως σήμερα με τον κορονοϊό. Ο Νικήτας είναι από αυτούς που δεν δέχονται. Έρχεται σε σύγκρουση μαζί τους όταν βλέπει ότι του κόβουν δέντρα. Προσπαθούν να τον τρομοκρατήσουν.

  Έρχεται ο γιος του να τον επισκεφθεί. Έχει είκοσι χρόνια να τον δει. Η μητέρα του πέθανε, του ζητάει το μερίδιό της από το κτήμα. Για την ακρίβεια θέλει 20.000 ευρώ, για να εξοφλήσει το σπίτι τους, αλλιώς το παίρνει η τράπεζα. Ο πατέρας δεν σκοπεύει να το πουλήσει για να του δώσει το μερίδιό του.

  Ο πατέρας αγαπάει το γιο του, σε μια πρόχειρη διαθήκη που βλέπουμε τον αφήνει μόνιμο κληρονόμο. Όμως η απαίτηση να πουλήσει το κτήμα είναι ένα αγκάθι στις σχέσεις τους. Ο γιος τρέφει αμφιθυμικά αισθήματα απέναντί του.

  Μέχρι τέλους;

  Το τέλος είναι πραγματικά εντυπωσιακό.

  Ο Γρηγοράκης αρέσκεται στις νυχτερινές λήψεις, και τις λήψεις σε σκοτεινούς χώρους. Συμβολιστικά υποβάλλουν τα αισθήματα που έχουν κατακλύσει πατέρα και γιο, και λόγω της προσωπικής κόντρας αλλά και λόγω του απειλητικού κλίματος που έχει καλλιεργηθεί με την εταιρία αυτή. Όμως κατά διαστήματα παρεμβάλει φωτογραφικά πλάνα εξαιρετικής ομορφιάς.

  Η ταινία έχει προβληθεί σε διάφορα φεστιβάλ και έχει κερδίσει κάμποσα βραβεία.

  Η ταινία μου άρεσε πολύ, αλλά θα μου άρεσε περισσότερο αν ήταν πιο περιορισμένοι οι οικονομιδικοί διάλογοι, με τη λέξη «μαλάκα» να κυριαρχεί.

  Ο Βασίλης Μουρίκης εξαιρετικός, όπως πάντα.