Lee Isaac Chung, Minari (2020)

Lee Isaac Chung, Minari (2020)

 

  Από σήμερα στους κινηματογράφους.

  Στην ταινία του «Μιναρί» ο Lee Isaac Chung, κορεατοαμερικανός, περιγράφει την προσπάθεια μιας οικογένειας κορεατών μεταναστών να ριζώσουν στην Αμερική. Και οι δυο τους εργάζονται σε ένα εκκολαπτήριο. Ξεχωρίζουν τα αρσενικά κοτόπουλα από τα θηλυκά. Τα αρσενικά, λέει, δεν κάνουν αυγά και δεν έχουν νόστιμο κρέας. Κάποιος Έλληνας πρέπει να πάει να τους δείξει πώς φτιάχνουνε κόκορα κρασάτο.

  Αυτή λοιπόν θα είναι η ζωή τους; Δεν θα κάνουν τίποτα καλύτερο;

  Με κάτι οικονομίες που έχουν θα αγοράσουν ένα αγρόκτημα. Όσο για σπίτι, μια τροχοβίλα, τεράστια βέβαια, όχι σαν αυτές που ξέρουμε εμείς στα εξοχικά, τους κάνει.

  Οι καλλιέργειες έχουν δυσκολίες, συχνά αντιμετωπίζουν προβλήματα, το νερό που βρήκαν στερεύει, χρησιμοποιούν το νερό της ύδρευσης πληρώνοντάς το πανάκριβα, και κάποια στιγμή τους το κόβουν, φαίνεται ότι υπάρχει όριο κατανάλωσης.

  Οι δυσκολίες αυτές οδηγούν σε τριβές το ζευγάρι. Ο γιος, μικρούλης, έχει πρόβλημα καρδιάς. Το νοσοκομείο είναι μακριά. Το κοριτσάκι, μεγαλύτερο, ευτυχώς είναι μια χαρά.

  Θα αναπτύξουν σχέσεις με τους γείτονες πηγαίνοντας στην εκκλησία. Ιδιαίτερα στενές σχέσεις θα αναπτύξουν με έναν θρησκευόμενο, ο οποίος βοηθάει στο αγρόκτημα.

  Περιμένουν και τη γιαγιά, η οποία κάποια στιγμή έρχεται. Ο μικρός δεν την χωνεύει. Μάλιστα θα της σκαρώσει μια φάρσα· θα αδειάσει το κύπελό της με το τσάι και θα κατουρήσει μέσα.

  Κάτι ανάλογο έκανα κι εγώ όταν ήμουν στην ηλικία του. Φιλοπερίεργος καθώς είμαι, θέλησα να δω τι γεύση έχει το κάτουρό μου. Γέμισα λοιπόν τον κουνενό (σιδερένιο κύπελο) και ήπια.

  Πόσες γουλιές, δεν θυμάμαι. Σίγουρα δεν το ήπια όλο, ήθελα απλά να μου λυθεί η περιέργεια.

  Την παράσταση την κλέβει κυριολεκτικά ο μικρός με τη γιαγιά (βραβείο δεύτερου γυναικείου ρόλου), τους οποίους θα δούμε σε πολλές σκηνές μαζί. Και βέβαια στο τέλος η γιαγιά θα κατακτήσει την καρδιά του μικρού.

  Και το μινάρι;

  Είναι κάτι σαν τη δική μας γλιστρίδα. Αυτοφυές φυτό, τρώγεται και χρησιμοποιείται σαν άρτυμα. Υπάρχουν όμως και σπόροι για να φυτέψεις. Έχει φέρει η γιαγιά και τους φυτεύει δίπλα σε ένα ρυάκι.

  Είναι μια μινιμαλιστική ταινία, δείχνοντας καθημερινές σκηνές και προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίσει μια οικογένεια. Όμως στο τέλος υπάρχει μια κορύφωση, με θετικά καταλυτικές συνέπειες στην τεταμένη σχέση του ζευγαριού.

  Πολύ ωραία ταινία, κέρδισε κάμποσα βραβεία, μου άρεσε.