Luis Buñuel, Η ωραία της ημέρας (Belle de jour, 1967)

Luis Buñuel, Η ωραία της ημέρας (Belle de jour, 1967)

 

  Το έργο το έχουμε δει σε διάφορες παραλλαγές: Το πορνείο, η πόρνη.

  H Σεβερίν (Κατρίν Ντενέβ) κακοποιήθηκε σεξουαλικά όταν ήταν μικρή (μας το λέει ο Μπουνιέλ με δυο νομίζω μόνο υπαινικτικές σκηνές) και από τότε έγινε ανοργασμική. Αγαπάει τον άντρα της, αλλά αυτός παίρνει πάντα την πρωτοβουλία στο σεξ. Η ίδια είναι απρόθυμη αφού δεν το απολαμβάνει.

  Αναπτύσσει μαζοχιστικές τάσεις. Βλέπει όνειρο ότι την μαστιγώνουν.

  Ακούει για γυναίκες καθόλα αξιοπρεπείς ότι δουλεύουν σαν πόρνες, κρυφά. Εξάπτεται η περιέργειά της. Ο Μισέλ Πικολί, ένας της παρέας, αχρείος τύπος, που τη γουστάρει, της πετάει τη διεύθυνση ενός πορνείου.

  Έχει την υστεροβουλία του: είναι σίγουρος ότι θα πάει.

  Δεν έπεσε έξω.

  Γίνεται η «Ωραία της ημέρας», γιατί μόνο από τις δυο μέχρι τις πέντε το απόγευμα μπορεί να δουλέψει. Ωραία της νύχτας είναι μια κομψή ονομασία της πόρνης στη Γαλλία, όπως π.χ. οι ισπανοί λένε, chicas de placer, κορίτσια που προσφέρουν ευχαρίστηση.

  Δύσκολη η αρχή, θα συνηθίσει. Θα γνωρίσει πελάτες με διαστροφές, και κυρίως αυτούς θα μας παρουσιάσει ο Μπουνιέλ.

  Ένας νεαρός, ιδιαίτερα βίαιος και άξεστος, αρέσει στην Σεβερίν.

  Όταν επισκέπτεται το πορνείο ο Μισέλ Πικολί, τον ικετεύει να μην την μαρτυρήσει στον άντρα της. Αυτός τη διαβεβαιώνει ότι δεν θα το κάνει.

  Δεν του έκατσε βέβαια, και παράτησε το πορνείο.

  Ο νεαρός την παρακολουθεί, τη βρίσκει. Την επισκέπτεται στο σπίτι της. Βλέπει την φωτογραφία του άντρα της. -Ώστε αυτός είναι το εμπόδιο.

  Του είχε αρνηθεί κατηγορηματικά να περάσει μια νύχτα μαζί του.

  Παραμονεύει τον άντρα της και τον πυροβολεί. Θα τον τραυματίσει, ενώ ο ίδιος θα σκοτωθεί κατά την καταδίωξη.

  Το τέλος;

  Εντελώς κουφό.

  Δεν θα το αποκαλύψω, μπορείτε να δείτε την ταινία.