Wong Kar-wai, Έκπτωτοι άγγελοι (堕落天使, 1995)
Από προχθές στους κινηματογράφους.
Τον μάθαμε πια τον Γουόνγκ Καργουάι. Οι απελπισμένοι, συχνά ανεκπλήρωτοι, έρωτες είναι η θεματική του, ενώ το crime είναι το background όπου αναπτύσσονται. Ακόμη νοιώθει πιο άνετα με τις μικρές ιστορίες. Όμως ενώ τα διηγήματα πουλούν, έστω και με μικρότερο τιράζ, οι ταινίες μικρού μήκους δεν βγαίνουν ποτέ στις αίθουσες, γι’ αυτό και συχνά έχουμε ταινίες με ιστορίες που υπογράφουν διάφοροι σκηνοθέτες, όπως π.χ. το «Πέρα από τα σύννεφα» του Αντονιόνι. Πιο συχνά βλέπουμε ταινίες με σπονδυλωτές ιστορίες όπως αυτή του Γουόνγκ Καργουάι, με δυο ιστορίες που συνδέονται με εντελώς μηχανικό τρόπο.
Και οι δυο προηγούμενες ταινίες του ήταν με σπονδυλωτές ιστορίες, το «Chungking express» και «Ο περιπλανώμενος ξιφομάχος».
Και εδώ βλέπουμε τον επαγγελματία εκτελεστή όπως και στον «Περιπλανώμενο ξιφομάχο» και στο «Καθώς κυλούν τα δάκρυά μας». Οι σκηνές βίας είναι πολλές, οι σφαίρες πέφτουν χαλάζι. Αλλά είπαμε, αυτό είναι το φόντο για να δειχθούν οι απελπισμένοι έρωτες. Αυτοί οι έρωτες είναι, του συνεργού του εκτελεστή, που μαζεύει από τα σκουπίδια αντικείμενα που έχει χρησιμοποιήσει και αυνανίζεται στη σκέψη του, του τρελού μουγκού για την Τσάρλι που προσπαθεί να βρει παρηγοριά ακουμπώντας το κεφάλι της στον ώμο του κάθε που συναντιώνται, και της Τσάρλι για τον Τζόνι που την εγκατέλειψε για μια ξανθιά. Ο μουγκός θα συναντήσει την Τσάρλι μετά από μήνες, ντυμένη αεροσυνοδό («Chungking express»). Ούτε που θα τον αναγνωρίσει.
Ο Γουόνγκ είναι κατά βάση ύφος. Παίζει με τις γωνίες λήψης, με τους φακούς, με τα χρώματα, τα οποία στις σκηνές βίας δίνονται θολωμένα, όπως οι λήψεις γρήγορων σκηνών από κάμερα της οποίας η ενσωματωμένη ηλεκτρονική σταθεροποίηση εικόνας δεν λειτουργεί καλά, ή μάλλον λείπει ολότελα. Η ταινία βρίσκεται στα όρια του πειραματικού κινηματογράφου, κάτι που ενισχύει η κάποια αφηγηματική της ασάφεια.
Δεν μου άρεσε ιδιαίτερα, περισσότερο μου άρεσε το «Chungking express» που παίζεται και αυτό αυτή τη βδομάδα, όπως και το «Ευτυχισμένοι μαζί».
No comments:
Post a Comment