Kaveh Mazaheri, Retouch (2017)

Kaveh Mazaheri, Retouch (2017)

 

  Μακάβρια αυτή η εικοσάλεπτη ταινία του Kaveh Mazaheri. Μου θύμισε την ιστορία με τον Μπάμπη (Υπάρχουν κι άλλοι μπάμπηδες, δεν είμαι μόνο εγώ), αντεστραμμένη.

  Ο άντρας κάνει μονόζυγα ξαπλωμένος σε πάγκο γυμναστικής, στο σπίτι του. Ξαφνικά του πέφτει η μπάρα στο λαιμό, δεν μπορεί να τη σηκώσει. Φωνάζει τη γυναίκα του για βοήθεια. Έρχεται. Του λέει ότι είναι πολύ βαριά, δεν μπορεί. Όμως εμείς βλέπουμε ότι αντί να τη σηκώσει την πιέζει προς τα κάτω. Μετά τον παρατάει στην τύχη του.

  Παίρνει το κοριτσάκι της και φεύγει. Το πάει στο νηπιαγωγείο. Στη δουλειά υποκρίνεται ότι ψάχνει τον σύζυγό της. Μα πού έχει πάει. Σίγουρα θα είναι στο σπίτι και κοιμάται.

  Επιστρέφει σπίτι. Άλλο θέατρο, για την κόρη της.

  Είχε λόγους;

  Κάνει παρατήρηση στον άντρα της ότι κουβαλάει πράγματα από το μπαλκόνι και τα μπάζει στο δωμάτιο, που είναι ήδη άνω κάτω. Σε ένα τηλεφώνημα με τη μητέρα της, την ακούμε που τη ρωτάει αν τσακώθηκε πάλι μαζί του.

  Και η ποιητική δικαιοσύνη;

  Πάει περίπατο.

  Πολυβραβευμένη ταινία, όμως εμένα τα μακάβρια δεν μου αρέσουν.