Farnoosh Samadi, Gaze (2017)

Farnoosh Samadi, Gaze (2017)

 

  Αν βλέπατε κάποιον να κλέβει το πορτοφόλι του διπλανού του στο λεωφορείο τι θα κάνατε; Θα βάζατε αμέσως τις φωνές να πιάσουν τον κλέφτη;

  Η γυναίκα αμφιταλαντεύθηκε, και αυτό παρά λίγο να της απέβαινε μοιραίο. Το φώναξε μόλις ήταν έτοιμο να σταματήσει το λεωφορείο για να κατέβη ο κλέφτης.

  Τον βουτάνε, του βρίσκουν το πορτοφόλι, τον πετάνε έξω. Φασαρία να τρέχουν στην αστυνομία. Ο άνθρωπος που του το έκλεψε την ευχαριστεί, είχε μέσα ένα σωρό έγγραφα.

  Όμως στη στάση τον κλέφτη τον περιμένει ένας φίλος του με τη μηχανή. Τρέχουν δίπλα στο λεωφορείο. Την κοιτάζουν. Καταλαβαίνει.

  Σταματάει το λεωφορείο, είναι το τέρμα, λέει στον οδηγό ότι την παρακολουθεί ο κλέφτης. Κατεβαίνουν, κοιτάζουν γύρω, δεν φαίνεται πουθενά η μηχανή. Το σπίτι της βρίσκεται λίγο πιο κάτω, να τη συνοδεύσει;

  Όχι, θα τα καταφέρει μόνη της.

  Όμως ο κλέφτης με το φίλο του δεν είχαν φύγει, την αναζητούν. Είναι νύχτα, η αγωνία κορυφώνεται. Χώνεται στην είσοδο μιας πόρτας. Σταματάνε, κοιτάζουν ολόγυρα, δεν την βλέπουν. Προσπερνούν.   

  Τρέχει λαχανιασμένη στο σπίτι. Ο γιος της κοιμάται, η γυναίκα που τον φύλαγε έχει φύγει, όπως της είχε πει. Τον χαϊδεύει στο κεφάλι.

  Πολύ καλή η μικρή αυτή δεκαπεντάλεπτη ταινία, γεμάτη σασπένς. Ήταν υποψήφια για αρκετά βραβεία σε διάφορα φεστιβάλ, κέρδισε κάποια.