Rasoul Mollagholipour, Μ. για μητέρα (Μ for mother, 2006)

 Rasoul Mollagholipour, Μ. για μητέρα  (Μ for mother, 2006)

 

  Είναι η τελευταία ταινία του Μολαγολιπούρ, καθώς πέθανε την επόμενη χρονιά, στα 52 του χρόνια.

  Και από τις καλύτερες. Η βαθμολογία της, 7,5, τα λέει όλα.

  Πριν προχωρήσετε στην ανάγνωση αυτής της κριτικής θα σας συμβούλευα να διαβάσετε την ανάρτησή μου για μια άλλη ταινία, την «Καρυδιά». Σ’ αυτήν παρακολουθούμε το δράμα ενός πατέρα που βλέπει την οικογένειά του να πεθαίνει, καθώς είχαν όλοι τους προσβληθεί από τα χημικά του Σαντάμ, σε μια κουρδική πόλη κοντά στα σύνορα. Βλέπουμε φρικιαστικές εικόνες, πρόσωπα γεμάτα πληγές, και την αγωνία πώς να φτάσουν σε ένα νοσοκομείο.

  Στην ταινία του Μολαγολιπούρ βλέπουμε τις μακροχρόνιες επιπτώσεις.

  Η πανέμορφη, εικοσιτριάχρονη τότε, Golshifteh Farahani, είχε εκτεθεί πριν χρόνια στα χημικά του Σαντάμ, στην ίδια πόλη. Τώρα είναι παντρεμένη, έγκυος.

  Μα γιατί δεν τους είπε ότι είχε προσβληθεί από τα χημικά;

  Το παιδί αν γεννηθεί θα έχει προβλήματα.

  Ο άντρας της (ξέρουμε από την αρχή ότι είναι κακότροπος, σβήνει μήνυμα στον τηλεφωνητή που της έλεγε ότι πέρασε στις εξετάσεις για ένα conservatoire) της λέει ότι θα την χωρίσει έτσι και γεννήσει το παιδί.

  Θα την χωρίσει. Το παιδί θα γεννηθεί με προβλήματα. Έχει νάρθηκα στο πόδι και κυκλοφορεί με μια φιάλη οξυγόνου.

  Του μαθαίνει βιολί.

  Και εδώ θα σχολιάσουμε τον τίτλο.

  Του λέει «Παίξε Μ. όπως μητέρα».

  Δεν θυμόμουνα τι ήταν το Μ. στη μουσική και ρώτησα το chatgpt. Μου πρότεινε να γράψω μια παράγραφο γι’ αυτό, και αμέσως μετά μια πιο απλή. Είναι η παρακάτω:

  «Ο τίτλος "M for Mother" έχει διπλή σημασία. Από τη μία, το γράμμα Μ παραπέμπει στη λέξη μητέρα, τόσο στα αγγλικά (Mother) όσο και στα φαρσί (Mâdar). Από την άλλη, έχει και μουσική διάσταση, αφού ο γιος της πρωταγωνίστριας είναι βιολονίστας και η μητέρα του τον ενθαρρύνει να παίξει σε «Μ», σαν να του ζητά να μεταφράσει τη σχέση τους σε μουσική».

  Α, ξέχασε να γράψει ότι το Μ σημαίνει σε κλίματα ματζιόρε.

  Εδώ έχουμε και μια ομοιότητα με την «Καρυδιά».

  Η γυναίκα στην καρυδιά ήταν έγκυος όταν έριξε τα χημικά του ο Σαντάμ. Αν γεννούσε, έτσι όπως είχε προσβληθεί από τα χημικά, κινδύνευε η ζωή της. Καλύτερα ήταν να της αφαιρέσουν το μωρό.

  Υποψιαζόμενη ότι και τα τρία της παιδιά είχαν πεθάνει προτίμησε να κρατήσει το μωρό, να γεννήσει.

  Το πλήρωσε με τη ζωή της.

   Αξιαγάπητος ο μικρός, τον αγαπούν όλοι.

  Και πολύ καλός στο βιολί.

  Κάποια στιγμή εμφανίζεται ο πατέρας.

  Όχι, δεν έχει αλλάξει άποψη.

  Σηκώνεται και φεύγει όταν ο γιος του έρχεται στο σπίτι. Όμως κάποια στιγμή θα βρεθούν τετ α τετ.

  Δεν ήταν τρυφερή η συνάντηση.

  Ο γιος θα παίξει βιολί σε μια συναυλία στην οποία παίζουν άτομα με ειδικές ανάγκες.

  Η μητέρα του αργοπεθαίνει από καρκίνο, σε νοσοκομείο. Σίγουρα εξαιτίας των χημικών.

  Εμφανίζεται ο πατέρας, ακούει το έξοχο παίξιμο του γιου του.

  Στα θερμά χειροκροτήματα, το πρόσωπό του μαλακώνει.

  Το ερμηνεύουμε σαν σημάδι ότι θα τον αναλάβει.  

  Το μήνυμα της ταινίας: Και τα άτομα με ειδικές ανάγκες έχουν ψυχή, πρέπει να τα αγαπάμε.

  Όχι να τα ρίχνουμε στον Καιάδα.

  Τον Μολαγολιπούρ τον είδαμε πακέτο:

  Rasoul Mollaghοlipour, A boat towards the shore
Rasoul Mollagholipour, The flight in the night

Rasoul Mollagholipour, Horizon
Rasoul Mollagholipour, Journey to Ghazzabeh
Rasoul Mollagholipour, Heeva

Rasoul Mollagholipour, The burnt slip (The afflicted generation)
Rasoul Mollagholipour, Toadstool