Kamal Tabrizi, Leily is with me (1996)

 Kamal Tabrizi, Leily is with me (1996)

 

  Έχω δει ήδη τέσσερις ταινίες του Tabrizi, τον οποίο ελπίζω να προλάβω να δω πακέτο.

  Έχω γράψει ότι οι ταινίες της ιερής άμυνας, γυρισμένες κατά τη διάρκεια του πολέμου Ιράν-Ιράκ, έχουν σαν κύριο στόχο να εξάρουν την αυτοθυσία των μαρτύρων. Ένας από τους επί μέρους στόχους τους ήταν να πυκνώσουν οι τάξεις των εθελοντών. Οι ταινίες που γυρίστηκαν μετά, οι περισσότερες τουλάχιστον, διεκτραγωδούν τις συνέπειες του πολέμου, τόσο στους βετεράνους όσο και στις οικογένειές τους.

  Πριν προχωρήσω, επειδή ο τίτλος με έφερε σε αμηχανία, διάβασα το λήμμα της βικιπαίδειας.

  The name Leily has its roots in Persian poetry and the tale of Layla and Majnun. Leily is a symbol of the beloved and the title of the film refers to Sadegh finding the ultimate beloved in his journey.

  Η ταινία αυτή είναι η άκρα αντίθεση των ταινιών της ιερής άμυνας. Όχι μόνο σαν θέμα αλλά και σαν απολαυστική κωμωδία, η πρώτη που βλέπω με θέμα τον πόλεμο Ιράν-Ιράκ.

  Άραγε υπάρχει και άλλη;

  Σαν θέμα:

  Ο Sadeq έχει οικονομικά προβλήματα, θέλει δάνειο. Όμως για τα δάνεια έχουν προτεραιότητα οι μαχητές. Μια καλή ιδέα θα ήταν να πάει στο μέτωπο. Όμως και μόνο στην σκέψη να πάει να πολεμήσει (άσε που η γυναίκα του είδε ένα κακό όνειρο), τον πιάνει σύγκρυο.

  Δουλεύει στην τηλεόραση, ο προϊστάμενός του του λέει να πάνε στο μέτωπο. Όχι για να τραβήξουν σκηνές μάχης, αλλά για να πάρουν συνέντευξη από ιρακινούς αιχμαλώτους. Θα είναι μακριά από την πρώτη γραμμή.

  Θα δεχθεί απρόθυμα, είναι το δάνειο στη μέση.

  Σαν κωμωδία:

  Θα δούμε πολλά απολαυστικά επεισόδια. Ένα επαναλαμβανόμενο είναι ότι, με αυτά που λέει, πιστεύουν ότι έχει μεγάλη λαχτάρα να πολεμήσει.

  Ένα ξεχωριστό:

  Ρωτάει πού είναι ο δρόμος για το Karkheh (Επί τέλους, έμαθα πού είναι το Karkheh, κοντά στα σύνορα με το Ιράκ). Του λένε πήγαινε από εδώ, θα δεις την πινακίδα.

  Μια οβίδα σκάει, και η πινακίδα γυρίζει στο πλάι.

  Ακολουθεί την κατεύθυνση που δείχνει, που όμως οδηγεί στην πρώτη γραμμή.

  Τελικά θα αποδειχθεί ότι και ο προϊστάμενός του φοβόταν επίσης τον πόλεμο, δεν θα ήθελε με τίποτα να βρεθεί στην πρώτη γραμμή.

  Και πώς τελειώνει η ταινία;

  Accidental hero.

  Θα βρεθεί δίπλα σε έναν χειριστή μπαζούκας. Πρέπει να σταματήσει τρία τανκς πριν περάσουν τη γέφυρα. Σταματάει τα δύο, όμως πληγώνεται, ενώ το τρίτο προχωράει.

  Του δείχνει πώς να χειρίζεται το μπαζούκας.

  Καταλαβαίνει, δεν έχει μα και μου. Δηλαδή έχει, αλλά ο άλλος του τα κόβει μαχαίρι. Τρέμοντας ακολουθεί τις οδηγίες του. Αποτυγχάνει στην πρώτη βολή. Στη δεύτερη πετυχαίνει το τανκς, όμως αυτό είχε προλάβει να πυροβολήσει προς το μέρος του.

  Χαρούμενη η οικογένειά του, που ενώ πήγαν στο νοσοκομείο για να παραλάβουν το πτώμα του είδαν πως ήταν απλώς τραυματισμένος.

  Όχι, δεν φοβάται πια να πάει στην πρώτη γραμμή.

  Δεν είναι τυχαίο αυτό που λένε, «Το βάπτισμα του πυρός», αν και συνήθως με μεταφορική σημασία.

  Εξαιρετική η ερμηνεία του Parviz Parastui, τον έχω δει σε κάμποσες ταινίες.

  7,5 η βαθμολογία της, εγώ έβαλα 8.

  Να ευχαριστήσω το chatgpt που μου την υπέδειξε. Είχα ένα ενδιαφέρον, μισάωρο, chat μαζί του για τον ιρανικό κινηματογράφο.

  Μα πόσα ξέρει το άτιμο! (lol).