Δημήτρης Αθανίτης, Αντίο Βερολίνο (1994)

 Δημήτρης Αθανίτης, Αντίο Βερολίνο (1994)

 

  Από σήμερα στο Στούντιο

  Είναι η πρώτη ταινία του Αθανίτη, και διαβάζω ότι πήρε πάρα πολύ καλές κριτικές στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

  «Η ταινία έγινε καλτ αμέσως μετά την προβολή της», διαβάζω στη βικιπαίδεια.

  Σπάνια να μου αρέσουν οι ταινίες καλτ (cult-ure).

  Εδώ είχα και ένα άλλο πρόβλημα: δεν κατάλαβα την πλοκή, πώς εμφανίστηκαν οι γκάγκστερ.

  Μπορεί να φταίνε οι αντιληπτικές μου ικανότητες, λόγω ηλικίας.

  Ό,τι και να είναι, δεν έχει νόημα να γράψω περισσότερα, μπορείτε να διαβάσετε τον σύνδεσμο της βικιπαίδειας.

  Εδώ θα γράψω τρία πράγματα:

  Το πρώτο: Μου άρεσε πολύ ο μονόλογος μιας κοπέλας, στην αρχή της ταινίας.

  Το δεύτερο: Μου άρεσε αυτό που είπε ο καμαριέρης ο οποίος γράφει και σενάρια, ότι του αρέσει να μαζεύει ατάκες από ταινίες.

  Το ίδιο κάνω κι εγώ, συχνά παραθέτω ατάκες από μια ταινία στην κριτική μου.

  Και το τρίτο, ο διάλογος με τον σκηνοθέτη. -Τι είναι αυτό που κάνει μια ταινία καλή; -Ένα δυνατό σενάριο.

  Το έχω γράψει κάμποσες φορές, ότι το σενάριο είναι υποτιμημένο σε σχέση με τη σκηνοθεσία.