Teddy Lussi-Modeste, O καλός καθηγητής (Pas de vagues, 2024)

 

  Από χθες στους κινηματογράφους

  Χωρίς κύματα είναι ο γαλλικός τίτλος. Και σίγουρα δεν θα μπορούσε να είναι ο αγγλικός τίτλος, τον οποίο μεταφράζουμε στα ελληνικά.

  Και πάλι η πρόσληψη.

  Σαν καθηγητής που υπήρξα με ενδιέφερε η ταινία.

  Αναφέρεται σε πραγματικό περιστατικό. Το 2020, δηλαδή τέσσερα χρόνια πριν να γυριστεί η ταινία, ο σκηνοθέτης που ήταν τότε καθηγητής λογοτεχνίας σε ένα κολλέγιο, κατηγορήθηκε άδικα ότι παρενοχλούσε μια μαθήτρια.

  Ήταν μεγάλα τα προβλήματα που αντιμετώπισε (μιλάμε τώρα για την ταινία), τόσο από τη διεύθυνση και κάποιους συναδέλφους, όσο και από τους μαθητές.

  Κυρίως όμως από τον αδελφό της, που τον απειλούσε ανοικτά.

  Είδα μαθητές ξεσαλωμένους, δεν θυμάμαι να είχα ποτέ τέτοιους μαθητές. Βέβαια είμαι 14 χρόνια τώρα συνταξιούχος. Πάντως ακούω ότι η κατάσταση στα σχολεία γίνεται όλο και χειρότερη, και συχνά ακούμε για μαθητικό bullying.

  Με την ταινία αυτή ο σκηνοθέτης πήρε την εκδίκησή του. Σίγουρα κάποιοι που είχαν εμπλακεί στο περιστατικό θα αναγνώρισαν τον εαυτό τους στην ταινία· γιατί σίγουρα θα πήγαν να τη δουν.

  Εξαιρετικός στην ερμηνεία του ο Φρανσουά Σιβίλ.

  Θα αναφερθώ κι εγώ στη χειρότερη εμπειρία που είχα σαν καθηγητής.

  Οι γονείς των μαθητών ενός τμήματος παραπονέθηκαν στη διευθύντρια ότι πήγα σε δυο συνέδρια και οι μαθητές έχασαν μαθήματα. Θυμάμαι, το ένα ήταν στο Κάιρο, το άλλο μάλλον στη Λιουμπλιάνα.

  Στο επόμενο συνέδριο που πήγα, πήγα κρυφά. Σε συνεννόηση με τη διευθύντρια δηλώθηκα άρρωστος.

  Πήγα σαν κλέφτης στο συνέδριο εκεί που θα έπρεπε να καμαρώνω.

  Την επόμενη χρονιά δεν είχα πρόβλημα με τα συνέδρια, είχα επιλεγεί σχολικός σύμβουλος (χάρη στα δυο πτυχία μου, το συγγραφικό μου έργο, το διδακτορικό μου και τις γλώσσες μου).

  Σ’ αυτό το σχολείο είχα τις καλύτερες αλλά και τις χειρότερες αναμνήσεις.

  Για την ακρίβεια, μόνο την ανάμνηση που ανέφερα.