Kamal Tabrizi, Sly (2017)

 Kamal Tabrizi, Sly (2017)

 

  «Πονηρός» ο Ghodrat Samadi, έχει φιλοδοξίες να γίνει βουλευτής.

  Και το παίζει «όπου φυσά ο άνεμος».

  Πριν συνεχίσω:

  Το κόκκινο είναι το χρώμα των συντηρητικών δεξιών ενώ το πράσινο των φιλελεύθερων. Κομμουνιστές δεν υπάρχουν.

  Λάθος: υπάρχουν, αλλά το κομμουνιστικό κόμμα «Tudeh» είναι εκτός νόμου. Για σιγουριά ρώτησα το chatgpt και μου το επιβεβαίωσε. Και μου είπε κάτι που με εξέπληξε: μέχρι το 1983, δηλαδή τέσσερα χρόνια μετά την επανάσταση, λειτουργούσε νόμιμα, αλλά πέρασε στην παρανομία όταν κατηγορήθηκε για συνεργασία με την ΕΣΣΔ, οπότε έγιναν μαζικές συλλήψεις και εκτελέσεις μελών του.

  Ας ξεκινήσουμε από αυτό: 4,2 η βαθμολογία της ταινίας, ούτε εμένα μου άρεσε. Ελάχιστες φορές γέλασα.

  Δεν καλοκατάλαβα γιατί, ενώ είναι κόκκινος, οι πράσινοι τον θέλουν για υποψήφιό τους στις εκλογές.

  Μια κότα, pet του φίλου του και συγκάτοικού του, υποτίθεται ότι αποτελεί κωμικό στοιχείο στην κωμωδία.

  Ευτυχώς που ξέρω αρκετά για το Ιράν, αλλιώς δεν θα καταλάβαινα.

  Στο Ιράν, οι φρουροί της επανάστασης (η ηγεσία της φυσικά) επικυρώνει ή όχι το αν κάποιος μπορεί να είναι υποψήφιος στις εκλογές. Έτσι απορρίπτουν υποψήφιους που θεωρούνται φιλελεύθεροι, που είναι κριτικοί απέναντι στο καθεστώς.

  Παίρνει μήνυμα ότι έχει επιβεβαιωθεί η εκλογιμότητά του.

  Μιλάει σε μια συγκέντρωση φρουρών της επανάστασης.

  Τους ψάλει το εγκώμιο.

  Όμως παίρνει ξαφνικά μήνυμα ότι έχει ακυρωθεί η εκλογιμότητά του.

  Και αρχίζει να τους βρίζει.

  Και καταλήγει στη φυλακή.

  Όχι, δεν μου άρεσε αυτή η κωμωδία.

  Αλλά, ας το γράψω τώρα.

  Όπως μου αρέσουν οι βιογραφίες, έτσι μου αρέσει να κάνω «πορτρέτα» ιρανών σκηνοθετών, οπότε πρέπει να δω όλες τους τις ταινίες, και καλές και κακές.

  Ο Tabrizi δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση.

  Άσε που το «κακές» είναι σχετικό. Η «Mina’s choice» είχε πολύ χαμηλή βαθμολογία, όμως εμένα μου άρεσε πάρα πολύ.