covid

   Επειδή έκανα μια χιουμοριστική ανάρτηση, για το ότι μου πέρασε η κολπική μαρμαρυγή αμέσως μόλις έκανα το εμβόλιο covid, θα ήθελα να γράψω δυο λόγια για την ιστορία μου με τον covid.

  Το σύστημα με παρότρυνε, ως άτομο υψηλού κινδύνου (το ήξερε από τα φάρμακα που παίρνω και τις εξετάσεις που κάνω), να κάνω το εμβόλιο όχι κάθε έξι μήνες, όπως παρότρυνε τους άλλους, αλλά κάθε τέσσερις μήνες.

  Μια φορά που αρρώστησα δεν θα το έπαιρνα χαμπάρι, θα νόμιζα ότι ήταν απλό κρυολόγημα. Ήταν πριν δυόμισι χρόνια.

  Πήγα τη μηχανή για ΚΤΕΟ, έκανε λίγο κρύο. Το μεσημέρι δεν σκεπάστηκα καλά, κρύωνα λίγο. Ξύπνησα και ένιωθα λίγο συναχωμένος. Την επομένη είχα ραντεβού στο Ιπποκράτειο με τον ρυθμολόγο μου, τον κο Δηλαβέρη. Πήγα με τη μηχανή. Περίμενα και μια ώρα όρθιος μέχρι να έλθει. Γύρισα σπίτι. Καμιά καταβολή δυνάμεων.

  Το βράδυ είχαμε συνάντηση η Λέσχη Ανάγνωσης στο σπίτι της κας Σταυροπούλου, ομότιμης καθηγήτριας (ας την ευχαριστήσω για τη φιλοξενία της και από αυτές τις γραμμές). Ο σύζυγός της, ο κύριος Χρήστος, ομότιμος καθηγητής και αυτός, είναι πάνω από ενενήντα χρονών. Μας εξέφραζε το φόβο της μήπως κολλήσει covid. Καθώς ήμουν συναχωμένος, είπα «δεν κάνω καλού κακού ένα τεστ, μήπως τυχόν έχω covid, να μην κολλήσω τον κύριο Χρήστο;».

  Ήταν έκπληξη για μένα να δω ότι έχω covid.

  Ενώ ήμουν εφοδιασμένος με φάρμακα δεν πήρα τίποτα. Ένα απλό συνάχι ήταν, σε λίγες μέρες μου πέρασε.

  Μετά από είκοσι μέρες ένιωσα πάλι αδιάθετος, αυτή τη φορά με φλέματα. Έπαιρνα trebon, δεν έβλεπα μεγάλη διαφορά. Πήγα στον EOΠΠΥ, σε μια πνευμονολόγο, σε παθολόγο είναι αδύνατο να κλείσεις νωρίς ραντεβού. Της είπα για τον covid. Μου είπε ότι υπάρχει πρωτόκολλο, μετά από covid κάνεις αυτές τις εξετάσεις.

  Τις έκανα.

  Αρνητικές.

  Μου είπε, αν υπάρχουν φλέματα, πρέπει οπωσδήποτε να πάρεις αντιβίωση.

  Πήρα.

  Από την πρώτη μέρα μου κόπηκαν μαχαίρι, όμως εγώ, ακολουθώντας το άλλο πρωτόκολλο, την πήρα για επτά μέρες, που είναι το ελάχιστο όταν ξεκινήσεις να παίρνεις αντιβίωση.

  Ήταν πρόπερσι το καλοκαίρι. Του Αφέντη Χριστού όπως λέμε στην Κρήτη, του Σωτήρος όπως λένε στην άλλη Ελλάδα. Πήγα στην εκκλησία, διμάρτυρη, Αφέντης Χριστός και Άγιος Χαράλαμπος. Μετά μου είχε τραπέζι η ξαδέλφη μου η Μαρίκα.

  Καθόταν δίπλα μου, κάπου μιάμιση ώρα, και κουβεντιάζαμε. Την επομένη με παίρνει τηλέφωνο. Ένιωθε αδιάθετη και πήγε στο νοσοκομείο, όπου της βρήκαν ότι είχε covid.

  Έκανα τεστ, αρνητικό. Καμιά αδιαθεσία. Δεν κόλλησα.

  Γιατί δεν κόλλησα.

  Επειδή πριν κατεβώ στην Κρήτη είχα κάνει το εμβόλιο, είμαι σίγουρος γι’ αυτό (για την ακρίβεια σχεδόν σίγουρος. Ας το γράψω ακόμη άλλη μια φορά, μετά την εμπειρία μου με την παραψυχολογία που υπήρξε το θέμα του πρώτου μου βιβλίου «Παραψυχολογία, μύθος ή πραγματικότητα» οι βεβαιότητές μου δεν φτάνουν ποτέ το 100%, αφήνω ένα παραθυράκι στην αμφιβολία).

  Πόσες άλλες φορές μπορεί να ήλθα σε επαφή με τον covid και δεν κόλλησα, δεν μπορώ να ξέρω.

  Ας τελειώσω πάλι χιουμοριστικά.

  Είμαι εβδομήντα πέντε χρονών. Νομίζω ότι θα φύγω από αυτή τη ζωή πριν προλάβω να βγάλω ουρά εξαιτίας των εμβολίων.