Rasoul Mollaghlipour, The burnt slip or The afflicted generation (1999)

 Rasoul Mollaghlipour, The burnt slip or The afflicted generation (1999)

 

  Το έργο γυρίστηκε λίγο μετά τη «Χίβα».

  Αποτελείται από τρία επεισόδια.

  Το πρώτο, το πιο εντυπωσιακό, είναι σαν μια ταινία μυστηρίου και τρόμου.

  Ένα παλιό αρχοντικό, στο οποίο κατοικεί ένας πρίγκηπας της δυναστείας Qajar, η οποία εκθρονίστηκε από τον πατέρα του Σάχη νομίζω το 1925, είναι ο χώρος της πλοκής. Η παρακμή είναι ολοφάνερη. Εκτός από τον πρίγκηπα, στο επεισόδιο θα δούμε έναν ευνούχο και μια ηλικιωμένη κυρία, που υπήρξε στο χαρέμι του πρίγκηπα, που αριθμούσε 45 παλλακίδες, όμως μόνο για τρεις μέρες είχε σχέση μαζί του. Εξακολουθεί να τον θέλει και βλέπει με ζήλεια τη Νίκι Καρίμι, που έχει αποφοιτήσει από κολλέγιο αλλά οικονομικές δυσκολίες την κάνουν να περιποιείται άτομα με ειδικές ανάγκες. Και ο γιος του πρίγκηπα είναι τέτοιο άτομο.

  Τετραπληγικός, είναι στο κρεβάτι και δεν μπορεί να μιλήσει. Η Νίκη τον περιποιείται με αγάπη. Είναι ένα κορίτσι γεμάτο καλοσύνη.

  Αυτό το περιμέναμε: κάποια στιγμή ο πρίγκηπας της την πέφτει. Θα περάσει καλά μαζί του, θα έχει χρήματα, μπορούν να κάνουν προσωρινό γάμο..

  Αυτή οπού φύγει φύγει.

  Όμως κάποια στιγμή ακούει κραυγές και γυρνάει.

  Η υπηρέτρια είχε αποκαλύψει στο γιο του (που δεν ήταν γιος του και το έμαθε αργότερα, αλλά τον τοποθέτησαν στη θέση της νιογέννητης κόρης του, για να υπάρξει διάδοχος) μυστικά για την οικογένειά του που αναστατώνουν τον πρίγκηπα, καθώς τα βλέπει γραμμένα από το γιο του (μπορεί και γράφει). Θα βάλει τον ευνούχο (που είχε συγκινηθεί από την ομορφιά της Νίκης, της ζήτησε μάλιστα να τον πάρει μαζί της) να τον τυφλώσει, όπως ακριβώς και η Ειρήνη η Αθηναία τύφλωσε το γιο της τον Κωνσταντίνο το 979. Η Νίκη φρικιάζει βλέποντας τη σκηνή.

  Όσο για την υπηρέτρια, την εκπαραθύρωσαν, κατά τη συνήθεια της οικογένειας, όπως λέει ο πρίγκηπας.

  Ο πρίγκηπας συμπεριφέρεται με αυταρχικότητα, δίνοντας διαταγές, σαν να ήταν ακόμη στην εξουσία, λες και δεν έχει καταρρεύσει ο οίκος του.

  Σαν κοινωνικό σχόλιο δεν είχε νόημα η ταινία, πόσοι να ζούσαν ακόμη από τους Qajar και πόσοι από αυτούς να είχαν το ίδιο τουπέ; Περισσότερο το είδα σαν ταινία θρίλερ στο οποίο κεντρικό πρόσωπο ήταν ένα καλόψυχο κορίτσι.

  Το δεύτερο επεισόδιο είναι εμπνευσμένο από το «Ten» (2002) του Κιαροσταμί. Όλη η πλοκή διαδραματίζεται μέσα σε ένα ταξί.

  Εφέ έκπληξης: Η Νίκη τον ληστεύει απειλώντας τον με ένα κόφτη. Χρειάζεται τα λεφτά του, η κόρη της αν δεν κάνει μια εγχείρηση θα πεθάνει. Αλλά και εκείνος τα χρειάζεται για να πληρώσει τα χρέη του, και η προθεσμία είναι μέχρι αύριο.

  Η Νίκη συγκινείται. Ένας δυστυχισμένος κλέβει από άλλο που είναι κι αυτός δυστυχισμένος. Πετάει τα λεφτά χάμω. Αυτοτραυματίζεται με τον κόφτη.

  Δεν μας δίνεται η συνέχεια. Το επεισόδιο θέλει να εστιάσουμε στη μοίρα των δυο αυτών δυστυχισμένων ανθρώπων και όχι τι έγινε στο τέλος, τι έγινε με τα χρήματα.  

  Ανθρωπιστικό επεισόδιο ή σχόλιο για την κατάσταση στο Ιράν;

  Στο τρίτο επεισόδιο βλέπουμε έναν αστυνόμο να συνομιλεί με έναν αρχιφύλακα. Κάποια κατάχρηση έκανε, ο γιος του παντρεύεται, ο μισθός του δεν τον φτάνει, τι να έκανε;

  Φέρνουν έναν basij (παραστρατιωτική οργάνωση εθελοντών που δρα μέσα στους κόλπους των φρουρών της επανάστασης). Είναι έμπορος ναρκωτικών, στην κατοχή του βρέθηκαν τρία κιλά ηρωίνης. -Έτσι φέρεσαι σε έναν ήρωα πολέμου; Ήμουν ταγματάρχης στον πόλεμο.

  Κάποιοι βετεράνοι κατάντησαν παράνομοι.  

  Μήπως λέει ψέματα;

  Ο διοικητής λέει: Όποιος είδε το πρόσωπο του πολέμου ποτέ δεν αλλάζει, εννοώντας ότι δεν μπορεί να μην παραμείνει τίμιος άνθρωπος.

  Δεν μπορεί να λέει αλήθεια, οι βετεράνοι δεν θα καταντούσαν ποτέ έτσι.  

  Λίγο πριν από μια φοιτητική διαδήλωση μια κοπέλα, που μάλιστα κλέβει το κινητό του ανθρώπου που την πήρε με οτοστόπ και που της την πέφτει διακριτικά, πηγαίνει στο ραντεβού όπου βρίσκονται τέσσερις άλλοι. Θα κλέψουν ένα κοσμηματοπωλείο. Θα σκοτώσουν έναν από το προσωπικό, ενώ θα σκοτωθεί και κάποιος απ’ αυτούς. Όμως ξαφνικά η φοιτητική διαδήλωση βρίσκεται μπροστά στην πόρτα του κοσμηματοπωλείου. Θα καταφέρουν να ξεφύγουν;

  Ο αστυνόμος, βλέποντας τους νεκρούς φοιτητές μέσα στο αστυνομικό τμήμα συγκινείται. Ανάμεσά τους βρίσκεται και κάποια που δεν είναι νεκρή, είναι όμως σοβαρά τραυματισμένη.

  Τον βλέπει.

  -θείε, του λέει.

  Δεν θα τα καταφέρει.

  Η κοπέλα που συμμετείχε στη ληστεία έχει το δικό της δράμα.

  Το μαντεύομε από το δακρυσμένο πρόσωπό της και από την ένταση της συζήτησής της με τον αστυνόμο.

  Δυστυχώς το τελευταίο εικοσάλεπτο της ταινίας ήταν χωρίς τους αγγλικούς υπότιτλους.

  Και εγώ αραβικά και ιρανικά δεν ξέρω.

  Η ταινία φαίνεται να είναι αρκετά κριτική για την ιρανική κοινωνία.

  Ποια να ήταν άραγε η τύχη της; Προβλήθηκε; Και πότε;  

  H βικιπαίδεια μας δίνει ελάχιστες πληροφορίες για τον σκηνοθέτη.

  Γεννήθηκε το 1955 και πέθανε το 2007.

  Από τι πέθανε άραγε;

  Ακόμη.

  Η «Heeva» και αυτή η ταινία δεν υπάρχουν στη φιλμογραφία του στη βικιπαίδεια.

  Γιατί άραγε;  

  Και μια ατάκα του αστυνόμου στη συζήτηση με κάποιον ανώτερο άλλης υπηρεσίας που πήγε να του αφαιρέσει την αρμοδιότητα για τη διαχείριση της κρίσης:

  «Όταν η διαφθορά είναι μέσα στο κεφάλι σου και σε μερικά άλλα κεφάλια αξιωματούχων, δεν μπορείς να επιδεικνύεις την εθνική ασφάλεια με όπλα και κλαμπς.