Victor Vu, Blood letter (2012)
Εν όψει της προβολής
το Σάββατο, 17 Μάη, στο Στούντιο, της ταινία του Victor Vu «Yellow flowers on the green grass» στα πλαίσια ενός δεκαήμερου
αφιερώματος στον βιετναμικό κινηματογράφο (12-21 Μάη) είπαμε να δούμε και την
ταινία του «Blood letters».
Είναι ταινία
πολεμικών τεχνών.
Δεν είναι του
γούστου μου οι ταινίες πολεμικών τεχνών, αλλά είχα δυο κίνητρα: την άλλη ταινία
και το ότι είναι μια ταινία εκδίκησης, και οι ταινίες εκδίκησης μου αρέσουν.
Όταν αναφέρομαι σ’ αυτές, δίνω σαν παραδείγματα την Ορέστεια, την Μήδεια, τους
47 ronin… αυτά μου
έρχονται στο νου τώρα, αλλά ξέρω ότι υπάρχουν πάρα πολλά άλλα.
Δεν θέλει να
εκδικηθεί μόνο αυτός, που ο κακός υπουργός έδωσε εντολή να αποκεφαλιστούν οι
γονείς του, αλλά και αυτή, για τον ίδιο λόγο, και όχι μόνο.
Υπάρχει το romance, που όμως δεν
ολοκληρώνεται. Αυτός αναχωρεί στο τέλος σαν ένας «φτωχός και μόνος καουμπόι».
Υπάρχει όμως και
κάτι άλλο, που δεν το περίμενα, εφέ απροσδόκητου.
Αυτός παραιτείται
της εκδίκησης μπροστά στο ενδεχόμενο να αιματοκυλισθεί η χώρα.
Έτσι όμως
διαψεύδεται η αφηγηματική αναμονή: δεν επαληθεύεται η προφητεία της
Κασσάνδρας-τρελής αδελφής της, της μεγαλύτερης, που τη σκότωσαν στην αρχή της
ταινίας, και αμέσως μετά τους γονείς τους. Τη άλλη, μεγαλύτερή της επίσης
αδελφή, τη σκότωσαν μεταγενέστερα στην πλοκή.
«Μου ήρθε στο νου το
A
Touch of Zen — από τις ταινίες εκείνες όπου οι wuxia πετάνε σαν
νυχτερίδες» [παραθέτω το chatgpt,
που το διατύπωσε μετά από σχόλιά μου].
Ακόμη μου θύμισε τον
Διγενή Ακρίτα, που στο «έμπα χίλιους έκοψε, στο έβγα δυο χιλιάδες».
Το «έβγα» μου θύμισε
ένα ανέκδοτο-αληθινή ιστορία. Το παραθέτω στη μνήμη του.
Ο Σπύρος έκανε
καμάκι σε τουρίστρια. Και της λέει: do you want ice-cream go out; (παγωτό ΕΒΓΑ).
No comments:
Post a Comment