David Schurmman, My penguin friend (2024)

 David Schurmman, My penguin friend (2024)

 

  Επέμενε να δω και αυτή την ταινία ο φίλος μου ο Πάτροκλος.

  Γιατί, ποια άλλη;

  Αυτή, με πιγκουίνο πάλι.

  Θα με έχετε βαρεθεί να μιλάω για την πρόσληψη.

  Καθώς και για το «De gustibus non est disputandum».

  Για αυτούς που δεν ξέρουν λατινικά, «Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα».

  Στον Πάτροκλο άρεσε περισσότερο αυτή, και ας έχει χαμηλότερη βαθμολογία στο IMDb: 6,6 έναντι 6,8.

  Εμένα μου άρεσε η άλλη περισσότερο.

  Γιατί;

  Πιθανότατα διότι ο κεντρικός χαρακτήρας είναι καθηγητής, όπως κι εγώ.

  Αλλά και για το φόντο, η δικτατορία στην Αργεντινή.

  Κατά τα άλλα είναι μια συγκινητική ιστορία, βασισμένη σε πραγματικά περιστατικά.

  Μου αρέσει το «πραγματικό», έτσι όταν μια ταινία βασίζεται σε πραγματικά περιστατικά παίρνει πόντους στις προτιμήσεις μου.

  Τον έσωσε, όπως και ο καθηγητής, από βέβαιο θάνατο, καθώς ήταν αλειμμένος με πετρέλαιο (μάλλον μαζούτ, ρώτησα το chatgpt).

  Και από τότε τον ακολουθούσε σαν σκυλάκι.

  Όχι πάντα.

  Είναι μεταναστευτικά όντα. Από κάπου στη Βραζιλία πάνε στην Αργεντινή (ή αντίστροφα).

  Όμως πάντα, σε καθορισμένο χρόνο, διήνυε κάπου 8.000 μίλι, για να πάει να τον δει. Καθόταν μαζί του αρκετές μέρες, και μετά έφευγε πάλι.

  Στα γράμματα τέλους διαβάζουμε ότι έκανε αυτή τη διαδρομή προς το σωτήρα του οκτώ φορές.

  Μετά τι έγινε;

  Μας δίδεται η αισιόδοξη εκδοχή: βρήκε ταίρι, για αυτό δεν ξαναήλθε.

  Αλλά νομίζω ότι όλοι οι θεατές θα σκέφτηκαν και την άλλη: θα έπαθε κάποιο ατύχημα και πέθανε.

  Δεν το ψάχνω καλύτερα στο chatgpt;

  Αυτό το απόσπασμα είναι που ενδιαφέρει:

  «Οι κύριες απειλές τους στην άγρια φύση περιλαμβάνουν την έλλειψη τροφής λόγω της υπεραλίευσης, την πετρελαιορύπανση, και τους φυσικούς θηρευτές (όπως θαλάσσια λιοντάρια και αρπακτικά πτηνά για τα αυγά ή τα μικρά)».

  Μου είπε επίσης ότι σε φυσικές συνθήκες ζουν 15 με 20 χρόνια.