Paul Schrader, Oh, Canada (2024)

 Paul Schrader, Oh, Canada (2024)

 

  Από σήμερα στους κινηματογράφους

  Ας ξεκινήσουμε από τη βαθμολογία στο IMDb: 5,6

  Με βρίσκει σύμφωνο.

  Η ταινία δεν μου άρεσε.

  Για δυο λόγους:

  Έχω καιρό να το γράψω, δεν μου αρέσουν ταινίες που ο ήρωας είναι αρνητικός.

  Ο Richard Gere είναι ένας παλιοχαρακτήρας, που έχει καταφέρει να πλασαριστεί ως ήρωας: Το έσκασε στον Καναδά για να μην στρατολογηθεί για το Βιετνάμ, για να γίνει ήρωας του αντιπολεμικού κινήματος. Το έπαιξε μάλιστα και αδελφή για να τα καταφέρει.

  Παράτησε τη γυναίκα του και το γιο του.

  Μετά από 30 χρόνια που αυτός θα πάει να τον δει, θα αρνηθεί να έχει οποιαδήποτε σχέση μαζί του.

  Η Uma Thurman, μαθήτριά του που την παντρεύτηκε, του παραστέκεται όλα αυτά τα χρόνια.

  Το «τώρα» της πλοκής είναι μια συνέντευξη που του παίρνουν, όπου ακούμε διάφορες αποκαλύψεις. Και αυτό το τώρα θρυμματίζεται με άφθονα flash back, που θολώνουν (για εμένα τουλάχιστον) την αφήγηση. Αυτός είναι ο δεύτερος λόγος.

  Έξυπνη η επινόηση: ο Ρίτσαρντ Γκιρ, γέρος, είναι στο κρεβάτι με την όμορφη έγκυο σύζυγό του, αντί για τον Jacob Elordi, που τον υποδύεται στα νιάτα του.

  Καταραμένα γεράματα.

  Πριν λίγους μήνες είδα το «Pretty woman» και το «Ραψωδία τον Αύγουστο», με έναν νεαρό όμορφο Ρίτσαρντ Γκιρ. Τώρα τον είδα γερασμένο, σε αναπηρικό καρότσι.

  Καλά κρατιέται η Ούμα Θέρμαν στα 55 της χρόνια.

  Τη θυμάμαι κουκλάρα στο «Mad dog and glory». Θα την ξαναδώ την ταινία γιατί δεν έχω γράψει γι’ αυτήν.

  Trivia:

  Δάσκαλός μου στα αγγλικά, στο φροντιστήριο του κου Σταυρακάκη στην Ιεράπετρα, ήταν ο John Carter. Το είχε σκάσει και αυτός για να γλιτώσει τη στράτευση, να αποφύγει το Βιετνάμ.

  Οι καθηγητές μου στο Τμήμα Αγγλικών Σπουδών είχαν αντιληφθεί την αμερικάνικη προφορά μου.