Asghar Farhadi, Όλοι το ξέρουν (Todos lo saben, 2018)

Asghar Farhadi,  Όλοι το ξέρουν (Todos lo saben, 2018)

  Από σήμερα στους κινηματογράφους.

  Πριν ξεκινήσω πρέπει να πω ότι ο Ασγκάρ Φαρχάντι είναι από τους αγαπημένους μου σκηνοθέτες και έχω δει όλα του τα έργα.

  Δεν ξέρω αν το έχω ξαναγράψει, αλλά οι μεγάλοι κινηματογραφιστές της Ανατολής μου άρεσαν λιγότερο στα «δυτικά» έργα που γύρισαν. Αυτό το ένιωσα με τον Τζανγκ Γιμόου και τον Αμπάς Κιαροστάμι, και τώρα με τον Ασγάρ Φαρχάντι. Είχα όμως την αμφιβολία μήπως μου άρεσαν περισσότερο τα προηγούμενα έργα τους εξαιτίας του, εξωτικού το λένε οι άλλοι, ανθρωπολογικού το λέω εγώ, στοιχείου τους. Με την τελευταία ταινία του Φαρχάντι διαπιστώνω ότι μάλλον τα πράγματα δεν είναι έτσι.

  Αντιγράφω μια περίοδο από την ανάρτηση που έκανα για την ταινία του ο «Εμποράκος», όπου συνοψίζω την ποιητική του: «Αφηγηματικά, χρησιμοποιεί σαν κύρια στοιχεία το σασπένς και την ανατροπή. Κυρίαρχη θεματική του είναι ο άνθρωπος που βιώνει ιδιαίτερα έντονες καταστάσεις. Το διαζύγιο, η απιστία, και φυσικά ο έρωτας αποτελούν θέματα των ταινιών του».

  Crime, drama, mystery χαρακτηρίζει την ταινία το IMDb. Το «Σχετικά με την Έλλη» με το οποίο θα ήθελα να κάνω τη σύγκριση και το οποίο μου άρεσε περισσότερο, χαρακτηρίζεται ως drama, mystery, thriller. Το «Όλοι το ξέρουν» η βικιπαίδεια το χαρακτηρίζει ψυχολογικό θρίλερ.

  Τα είδη αλληλοκαλύπτονται, είναι γνωστό αυτό. Και πριν συνεχίσω να αναφερθώ για άλλη μια φορά στις ειδολογικές μου προτιμήσεις: στην κορυφή βρίσκεται το drama και αμέσως μετά η comedy. Τα υπόλοιπα είδη απλά τα βλέπω ευχάριστα με εξαίρεση τα horror που δεν τα βλέπω καθόλου.

  Και τώρα να πούμε δυο λόγια για την πλοκή.

  Όπως και στο «Σχετικά με την Έλλη», ένα μεγάλο μέρος της πλοκής, που κάποιοι θα το θεωρήσουν υπερβολικά μεγάλο, αναφέρεται στην προετοιμασία ενός γάμου, στον ίδιο το γάμο και στη συνέχεια στη γαμήλια δεξίωση. Βλέπουμε επεισόδια περισσότερο ή λιγότερο τυπικά που θα μπορούσαν να συμβούν σε τέτοιες καταστάσεις. Ικανός σκηνοθέτης ο Φαρχάντι, δεν με έκανε να πλήξω ή να αδημονήσω για τη συνέχεια, που θα ήταν η ανατροπή.

  Στο «Σχετικά με την Έλλη» η ανατροπή συμβαίνει όταν χάνεται η Έλλη, ενώ ένα από τα παιδιά που της είχαν εμπιστευθεί να τα προσέχει στην παραλία το βλέπουν να επιπλέει στο νερό. Με τεχνητή αναπνοή το επαναφέρουν, όμως η Έλλη τι έγινε; Πνίγηκε; Το έσκασε μήπως τρομαγμένη που δεν μπόρεσε να βγάλει τον μικρό από το νερό; Πάνω σ’ αυτό οικοδομείται η πλοκή.

  Η ανατροπή στο «Όλοι το ξέρουν» συμβαίνει όταν μια νεαρή κοπέλα εξαφανίζεται. Και το σασπένς γίνεται ακόμη πιο έντονο όταν, από το μήνυμα που παίρνει η μητέρα στο κινητό της, μαθαίνουμε ότι πρόκειται για απαγωγή. Η αναζήτησή της, τα ερωτηματικά σχετικά με τους απαγωγείς, το πώς να βρουν τα λεφτά που ζητάνε, είναι στοιχεία που πυροδοτούν μεγάλες εντάσεις ανάμεσα στα εμπλεκόμενα μέρη καθώς αποκαλύπτονται καλά κρυμμένα μυστικά.

  Γιατί μου άρεσε λιγότερο η ταινία.

  Μου άρεσε λιγότερο γιατί στο τέλος διαπιστώνω ότι είναι περισσότερο crime παρά drama. Το drama υπονομεύτηκε αμετάκλητα με τη μεγάλη ανατροπή, με το υπεράνω υποψίας πρόσωπο να είναι ο εγκέφαλος της απαγωγής.

  Θα αποκαλυφθούν τελικά οι ένοχοι ώστε να τιμωρηθούν;

  Αυτό μας το λέει ο Φαρχάντι στο τέλος αρκετά υπαινικτικά.

  Μίλησα για προσωπικές προτιμήσεις. Ίσως στους περισσότερους από τους θεατές να αρέσει πιο πολύ αυτό το έργο από ότι το «Σχετικά με την Έλλη», σαν έργο κυρίως crime και thriller. Και φυσικά γιατί παίζουν τα ιερά τέρατα του κινηματογράφου, Penélope Cruz, Ricardo Darin και Χαβιέρ Μπαρδέμ.  

  Θυμάμαι την Πηνελόπη Κρουζ σε ένα από τα προηγούμενα έργα της να είναι με μερικά κιλάκια παραπάνω. Εδώ τα έχει χάσει.