Εν όψει της προβολής την επόμενη
Πέμπτη της ταινίας «Κλέφτες καταστημάτων».
Όσο και να πάει να
το καλύψει στα γράμματα της αρχής ο Κορέεντα, πρόκειται για πραγματική
ιστορία, με τις απαραίτητες βέβαια προσθαφαιρέσεις.
Η γυναίκα είναι η
αντιστροφή της «Lady bird, lady bird»
του Ken Loach,
η καλύτερη ίσως ταινία του που αναφέρεται σε πραγματικό γεγονός. Ενώ στην
ταινία του Ken Loach η μητέρα προσπαθεί να κρατήσει τα παιδιά της τα οποία είχε
κάνει με διάφορους άνδρες χωρίς να τα καταφέρνει γιατί οι κοινωνικές υπηρεσίες
την θεωρούν εντελώς ανεπαρκή, η γυναίκα στην ταινία του Κορεέντα, που και αυτή
τα έχει κάνει με διάφορους άνδρες, δυο αγόρια και δυο κορίτσια, τα έχει
παρατήσει στη φροντίδα του μεγαλύτερου, που κι αυτό είναι μόλις δώδεκα χρονών.
Τα λεφτά που του
αφήνει τελειώνουν κάποια στιγμή. Θα ξανάρθει, θα αφήσει λίγα, θα ξαναφύγει. Και
η κατάσταση γίνεται όλο και πιο δύσκολη. Ένα παιδί από το σουπερμάρκετ τον
τροφοδοτεί κρυφά, πιθανώς με τρόφιμα που έχουν μόλις λήξει. Κάποιοι φίλοι θα τους
εγκαταλείψουν, το σπίτι τους λέει βρωμάει. Θα τους κόψουν το φως. Κάποια στιγμή
θα τους κόψουν και το νερό και θα παίρνουν νερό με κουβάδες από μια δημόσια
βρύση. Ένα μοναξιασμένο κορίτσι, ίσως λίγο πιο μεγάλο από το αγόρι, θα τους κάνει
παρέα.
Και το ατύχημα θα
συμβεί: το μικρό κοριτσάκι, εξαντλημένο από την πείνα, θα πέσει από μια καρέκλα
καθώς προσπαθούσε να πιάσει κάτι από το ντουλάπι. Θα σκοτωθεί. Το αγόρι θα το
βάλει σε μια βαλίτσα και με τη βοήθεια του ξένου κοριτσιού θα το θάψει κάπου
κοντά στο αεροδρόμιο. Το κοριτσάκι ήθελε λέει να βλέπει τα αεροπλάνα. Και η
ταινία τελειώνει χωρίς τέλος, με τα παιδιά να συνεχίζουν την ίδια ζωή.
Η πραγματική ιστορία
είναι πιο συγκλονιστική, έδωσα τον σύνδεσμο παραπάνω, αξίζει να τη διαβάσετε.
Posts
No comments:
Post a Comment