Ναι, δεν είναι όλες οι step mothers μητριές. Η Chieko,
φοβούμενη μην πληγώσει τα αισθήματα του Sadao, ο οποίος μόνο όταν πήγε στο κολέγιο ανακάλυψε ότι είναι γιος από
την πρώτη γυναίκα του πατέρα του η οποία πέθανε, του φέρεται με μεγάλη ανοχή,
μια ανοχή που δεν δείχνει για τον δικό της γιο, τον Kosaku. Αυτό κάνει τον Sadao να
αγανακτήσει. Τσακώνεται μαζί της και φεύγει από το σπίτι. Ίσως, ακούμε, το
κάνει για να μην τους είναι βάρος, μαθαίνοντας ότι έχουν οικονομικά προβλήματα.
O Kosaku τον αναζητά. Τον βρίσκει και τσακώνονται. O Kosaku τον κτυπάει. Τον χαστουκίζει επανειλημμένα. Ο Sadao δέχεται τα χαστούκια χωρίς να αντιδρά. Αυτή
τη σκηνή την είδαμε και σε άλλες ταινίες του Ozu: ο ένας να χαστουκίζει και ο άλλος να δέχεται αδιαμαρτύρητα τα
κτυπήματα.
Είπαμε, ο Χριστός είπε
όταν σε κτυπάνε στο ένα μάγουλο να γυρνάς και το άλλο, αλλά δεν διευκρίνισε
πόσες φορές. Να είναι άραγε χριστιανός ο Sadao και όχι βουδιστής;
Όταν ο Kosaku πληροφορείται από τη μητέρα του ότι ο Sadao στην πραγματικότητα είναι ετεροθαλής αδελφός
του και ότι αυτή η συμπεριφορά του ξεκινάει απ’ αυτό το γεγονός, νοιώθει
συντριμμένος. Όμως τέλος καλό όλα καλά. Ο Sadao θα μεταπεισθεί και θα επιστρέψει σπίτι. Αλλά αυτό το μαθαίνουμε με
τα γράμματα τέλους. Η πρώτη και η τελευταία μπομπίνα της ταινίας έχουν χαθεί.
Στα γράμματα της αρχής μαθαίνουμε επίσης για τον ξαφνικό θάνατο του πατέρα.
Ο Ozu εγκαταλείπει την κωμωδία για να μας δώσει μια συγκινητική ιστορία
με το θέμα του θετού γονιού, ένα θέμα που είδαμε και στη ιρανική ταινία «Pedar»,
πατέρας, του Majid
Majidi.
Posts
No comments:
Post a Comment