Hirokazu Koreeda, After the storm (海よりもまだ深,く2016)

Hirokazu Koreeda, After the storm (海よりもまだ深,く2016)

    Εν όψει της σημερινής προβολής της ταινίας «Κλέφτες καταστημάτων» παρουσιάσαμε όλες τις ταινίες μυθοπλασίας του Κορέεντα, με τελευταία αυτήν εδώ, που ο πρωτότυπος τίτλος της μου βγάζει το translate.google.com είναι Deeper than the sea (海 θάλασσα και στα κινέζικα και 深 βαθιά).

  Ευχάριστη έκπληξη αυτή η ταινία. Ενώ η προηγούμενη «Our little sister» είχε πινελιές χιούμορ, αυτή εδώ είναι μια κανονική κωμωδία, έστω soft. Σε κάποιες σκηνές όμως ξεκαρδίστηκα πραγματικά.

  Ο Ριότα έχει γράψει ένα μυθιστόρημα, μια καριέρα μυθιστοριογράφου ανοίγεται μπροστά του, και γι’ αυτό αρνείται αρχικά να δεχθεί να γράψει μια σειρά manga. Θα δεχθεί αργότερα, αλλά με ψευδώνυμο.

  Έχει όμως ένα καταστροφικό πάθος, είναι τζογαδόρος. Τα χρήματά του τα ξοδεύει κυρίως στον ιππόδρομο. Για να βγάλει πρόσθετο εισόδημα δουλεύει και σε ένα γραφείο ντετέκτιβ, που θα τον εμπνεύσει και για επόμενο μυθιστόρημα. Η γυναίκα του, μαθαίνουμε κάπου στο τέλος της ταινίας, σκέφτηκε ότι αν κάνουν παιδί θα του περάσει αυτό το πάθος.

  Δεν του πέρασε. Στην αρχή της ταινίας είναι ήδη χωρισμένοι. Βλέπει το γιο του μια φορά το μήνα και πρέπει να δίνει χρήματα για τη διατροφή, 100.000 γιεν. Πού να τα βρει όμως που δεν μπορεί να αντισταθεί στον τζόγο;

  Δημιουργείται μια ένταση με τη γυναίκα του, της υπόσχεται ότι θα της τα δώσει το απόγευμα και έτσι του αφήνει το γιο. Θα περάσουν από διάφορα μέρη, θα του αγοράσει ένα ζευγάρι παπούτσια, όμως δεν παραλείπει να του αγοράσει και λαχεία.

  Τα λαχεία είναι τζόγος, του λέει νομίζω η γυναίκα του που διαμαρτύρεται. Όχι, της λέει, τα λαχεία είναι η αγορά ενός ονείρου.

  Έτσι το βλέπω κι εγώ, και γι’ αυτό αγοράζω κάθε χρόνο το πρωτοχρονιάτικο λαχείο. Ένα μόνο, αφού ξέρω ότι είναι όνειρο, και το όνειρο δεν είναι πολλαπλάσιο των λαχείων που παίρνεις, ένα είναι αρκετό.

  Μετά θα περάσουν από τη γιαγιά. Ελπίζει να βρει τα κρυμμένα χρήματά της. Δεν θα τα βρει, θα βρει όμως ένα σφραγιδόλιθο που αξίζει αρκετά ώστε να μπορέσει να δώσει τα χρήματα στη γυναίκα του όταν τον πουλήσει.  

  Στο σπίτι της γιαγιάς θα έλθει να τους βρει η γυναίκα του που την έχουν ειδοποιήσει τηλεφωνικά. Θα διανυκτερεύσουν, έχει ξεσπάσει ο τυφώνας. Κάνει προσπάθεια να τα ξαναβρούνε.

  Σε μια χολιγουντιανή ταινία σίγουρα θα τα ξαναβρίσκανε. Όμως ο Κορέεντα, παρά την κωμωδία, δεν κάνει υποχώρηση στο δράμα που είναι ο δεύτερος χαρακτηρισμός της ταινίας στο IMDb. Όχι, έχει πάρει την απόφασή της του λέει, καθένας να συνεχίσει το δρόμο του.    

  Εξαιρετική στο ρόλο της γιαγιάς η Kirin Kiki. Την έψαξα στη βικιπαίδεια, και βλέπω με θλίψη ότι πέθανε φέτος, στις 15 του Σεπτέμβρη, στα εβδομήντα πέντε της (γεννήθηκε το 1943). Και βλέπω επίσης ότι έπαιζε και στους «Κλέφτες καταστημάτων», που από σήμερα όπως είπαμε προβάλλεται στους κινηματογράφους. Επίσης βλέπω στη φιλμογραφία της ότι έπαιξε και σε άλλες τέσσερις ταινίες του Κορέεντα.

  Και για άλλη μια φορά θαύμασα τον σεναριογράφο Κορέεντα. Καίρια τα επεισόδια που επινοεί και εξαιρετικοί οι διάλογοί του. Αντιγράφω μια ατάκα του μπαμπά. «Δεν είμαι αυτός που ήθελα να γίνω ακόμη, αλλά ξέρεις, δεν έχει σημασία αν έγινα αυτό που ήθελα να γίνω, σημασία έχει να ζω τη ζωή μου προσπαθώντας να γίνω αυτό που θέλω».

  Εγώ όταν ήμουν μικρός ήθελα να γίνω αγροφύλακας. Γράφω αναλυτικά γ’ αυτό στο κεφάλαιο «Φίλοι και παιχνίδια» μιας αυτοβιογραφίας μου που την έγραψα όταν ήμουν είκοσι χρονών. Όταν μεγάλωσα ήθελα να γίνω συγγραφέας. Δεν έγινα αγροφύλακας, έγινα όμως συγγραφέας. Φέτος εκδόθηκε το 15^ο βιβλίο μου.   

  Η προηγούμενη ανάρτησή μας ήταν για την ταινία «Our little sister».