Η ταινία είναι ένας ύμνος στον έρωτα
και στο καινούριο θέατρο.
Ο Shimamura φιλοδοξεί να γνωρίσει το
δυτικό θέατρο στο ιαπωνικό κοινό. Δεν είναι εύκολη υπόθεση, το παραδοσιακό
θέατρο, Νο και Καμπούκι, έχουν βαθιές ρίζες.
Θέλει να ανεβάσει το
«Κουκλόσπιτο» του Ίψεν. Όμως ποια μπορεί να είναι η κατάλληλη Νόρα; Πέφτει πάνω
της όταν τη βλέπει να τσακώνεται άγρια με τον άντρα της τον οποίο έχει
εγκαταλείψει και αυτός προσπαθεί να τη φέρει πίσω.
Θα ερωτευθούν ο ένας
τον άλλο.
Ο έρωτας και το
θέατρο δεν θέλουν συμβιβασμούς. Ο Shimamura ερωτεύεται τη Νόρα του, τη Sumako, και φτάνει στο σημείο
να εγκαταλείψει την οικογένειά του. Θα προσπαθήσουν να διαδώσουν το νέο θέατρο,
θα κάνουν περιοδείες όχι μόνο στην Ιαπω αλλά και στο εξωτερικό, θα παίξουν κάτω
από δύσκολες συνθήκες, όμως το νέο θέατρο τελικά θα εδραιωθεί.
Αλλά ο θρίαμβος του
έρωτα δεν σταματάει εκεί.
Ο Shimamura αρρωσταίνει
από πνευμονία και πεθαίνει. Την ίδια βραδιά πείθουν την Sumako που θέλει να μείνει δίπλα στο
νεκρό του να μην ακυρώσει την παράσταση, στο Imperial Theater. Αυτή θα ήταν και η επιθυμία του
Shimamura.
Πηγαίνει και δίνει
μια υπέροχη ερμηνεία σε μια εξαιρετική παράσταση.
Λίγες μέρες μετά
αυτοκτονεί. Δεν άντεξε την απώλεια του αγαπημένου της.
Στο βιβλίο μου «Εισαγωγή
στο θέατρο της Ιαπωνίας και της Κίνας» (ΑΛΔΕ 2010) γράφω για τα
στάδια που πέρασε το νέο θέατρο στην Κίνα, αρχικά με το Shimpa, στη συνέχεια με το Shingeki και
τέλος με το Angura,
μείζονες θεατρικές κινήσεις του ομιλούντος θεάτρου. Οι ήρωες του Μιτζογκούτσι
τοποθετούνται στο Shimpa,
τέλη του 18ου αιώνα, καθώς στο έργο δεν βλέπουμε καθόλου αυτοκίνητα,
μόνο κάτι ρικσό.
Αλλά το διάβασα και σε ένα σύνδεσμο.
Posts
No comments:
Post a Comment