Yasujiro Ozu 16.A story of floating weeds (Ukigusa monogatari, 1934)

Yasujiro Ozu 16.A story of floating weeds (Ukigusa monogatari, 1934)

  Μια ακόμη συγκινητική ιστορία. Ο θιασάρχης ενός θιάσου Kabuki φτάνουν σε μια μικρή πόλη για να δώσουν παραστάσεις. Εκεί βρίσκεται μια πρώην φιλενάδα του. Ο γιος της είναι και γιος του, αλλά του παρουσιάζεται ως θείος του, μια και η μητέρα του τού έχει πει πως ο πατέρας του πέθανε όταν ήταν μωρό. Όπως μαθαίνουμε στη συνέχεια, δεν ήθελε ο πατέρας του να τον ακολουθήσει ο γιος του σε ένα περιοδεύοντα θίασο (για μια ακόμη φορά ακούω πως οι ηθοποιοί του Kabuki εθεωρούντο ανυπόληπτα άτομα) και για αυτό τους άφησε, έστελνε όμως τακτικά χρήματα, ώστε ο γιος του να σπουδάσει και να γίνει μεγάλος άνδρας.

  Τσακώνεται με τη φιλενάδα του στο θίασο που ανακαλύπτει ότι περνάει τον περισσότερο χρόνο στο σπίτι της πρώην του, και της λέει ότι χωρίζουν. Αυτή, για να εκδικηθεί, πείθει την άλλη γυναίκα του θιάσου, μια νεαρή κοπέλα,  προσφέροντάς της μάλιστα χρήματα, να ξελογιάσει το γιο του. Αυτή δέχεται, όμως στη συνέχεια τον ερωτεύεται. Όταν το μαθαίνει ο πατέρας του γίνεται έξω φρενών. Τη κτυπάει. Δεν θέλει ο γιος του να μπλέξει με μια ηθοποιό. Αυτή του λέει ότι τον αγαπάει.

  Αποφασίζει να διαλύσει το θίασο. Πουλάει τον εξοπλισμό (κουστούμια, μάσκες, κ.λπ.) και τους πληρώνει. Στη συνέχεια πηγαίνει και βρίσκει την πρώην του. Αυτή του προτείνει να μείνει μαζί της, να ζήσουν σαν οικογένεια. Δέχεται. Σε λίγο έρχεται ο γιος του με την κοπέλα. Αυτός, εξοργισμένος, κτυπάει την κοπέλα. Ο γιος του τον κτυπάει στη συνέχεια. Τότε η μητέρα του τού αποκαλύπτει ότι είναι ο πατέρας του. Αρνείται να το αποδεχθεί, ένας πατέρας δεν παρατάει το γιο του. Αυτή του λέει το λόγο που τους παράτησε, και ότι έστελνε χρήματα τακτικά. Ο γιος, συγκλονισμένος, φεύγει. Ο πατέρας του λέγει στη μητέρα του ότι δεν μπορεί να μείνει, θα τους εκθέσει, και την παρακαλεί να δεχθεί την κοπέλα. Στην κοπέλα λέγει να βοηθήσει το γιο του να γίνει μεγάλος άνθρωπος.

  Και αυτός;

  Και εδώ έχουμε happy end. Στο σιδηροδρομικό σταθμό συναντάται με την άλλη φιλενάδα του. Φιλιώνουν. Της προτείνει να έλθει μαζί του να στήσουν άλλο θίασο. Αυτή πηγαίνει στο γκισέ και αλλάζει εισιτήριο. Στην τελευταία σκηνή βλέπουμε το τραίνο που φεύγει.

  Συγκινητική ιστορία, στην οποία ξεχωρίζει το δράμα του πατέρα που παρατάει το γιο του για να μπορέσει να έχει μια καλύτερη ζωή.

  Θυμήθηκα και τους περιοδεύοντες θιάσους που κατέκλυζαν το χωριό μου όταν ήμουν στο δημοτικό. Θυμάμαι, δευτέρα δημοτικού, η μητέρα μου κάπου είχε πάει, έπρεπε να πάω με τον πατέρα μου. Αυτός θα πήγαινε να δει τον περιοδεύοντα θίασο, που είχε στήσει τη σκηνή του στο καφενείο του Νικολή του Τερζή. Να με βάλουν μέσα; Το θέαμα ήταν ακατάλληλο για ανηλίκους. Όμως εγώ θεωρήθηκα πολύ ανήλικος για να σκανδαλιστώ, και έτσι με άφησαν να μπω. Δεν μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά, γιατί θα έχαναν το εισιτήριο του πατέρα μου.

  Όντως ήμουν μικρός, γιατί δεν θυμάμαι τίποτα το σκανδαλιστικό. Από την ηλικία των πέντε ετών μέχρι την προεφηβεία μάς λέει ο Φρόιντ ότι η libido βρίσκεται σε λήθαργο. Το μόνο που θυμάμαι είναι μια ηθοποιό που είπε ότι σε όποιον πετάξει το γαρύφαλλο που κρατούσε θα τον φιλούσε. Το πέταξε σε ένα γέρο του χωριού, τον Κοκόλη. Κατέβηκε από τη σκηνή και πήγε να τον φιλήσει. Όμως αυτός ντράπηκε και έβγαλε το σκούφο του και τον έβαλε μπροστά στο πρόσωπό του.

  Στη έκτη δημοτικού όμως η libido είχε αφυπνισθεί. Θυμάμαι την γκομενάρα στο θίασο που έπαιξε στο καφενείο του Ανδρέα του Βογιατζή, όπου σύχναζε ο πατέρας μου στα γεράματά του. Κάπως τα καταφέραμε και τρυπώσαμε μέσα. Και σε πηγαδάκι με μεγαλύτερα παιδιά, αργότερα, άκουσα ότι ένας καθηγητής, συγχωρεμένος πια, τη ρώτησε «πόσο πάει το μαλλί». Αυτή του ζήτησε ένα πολύ μεγάλο ποσό. Δεν ειπώθηκε όμως αν δέχτηκε. 
  Την ταινία μπορείτε να τη δείτε στο youtube με αγγλικούς υπότιτλους. 

  Η προηγούμενη ανάρτησή μας ήταν για την ταινία «A mother should be loved».